ஒரு மனிதனில் இருக்கும் இரண்டு தெய்வங்கள்.உணர்ந்தால் உயரத்திற்குக் கொண்டு செல்லும்.
ஒரு வியாபாரி இருந்தார். அவர் பல இடங்களுக்கு சென்று வியாபாரம் செய்யக்கூடியவர். அதனால் தான் பயணம் செய்ய ஒரு ஒட்டகம் வாங்கலாம் என சந்தைக்கு சென்றான்.
விலை அப்படி, இப்படி என ஏற்ற இறக்கங்களுடன் இருந்தது. எப்படியோ பேரம் பேசி ஒரு நல்ல ஒட்டகத்தை வாங்கிவிட்டான்.
எப்படியோ ஒரு நியாயமான விலையில் ஒரு நல்ல ஒட்டகத்தை வாங்கிவிட்டோம் என மனதில் நினைத்துக் கொண்டு வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றான்.
வீட்டுக்கு சென்றதும் தன் வேலைக்காரனை அழைத்து ஒட்டகத்தைக் கொட்டிலில் அடைக்கச் சொன்னான்.
அப்போது அந்த ஒட்டகத்தின் மேல் கட்டப்பட்டிருந்த சேணத்தை அந்த வேலையாள் அவிழ்த்தான். அதிலிருந்து ஒரு சிறிய பை பொத்தென கீழே விழுந்தது.
அதை எடுத்து பார்த்த அவனுக்கு ஆச்சரியம், பையில் மின்னக்கூடிய வைரம், வைடூரியம் என மிக விலை மதிப்பற்ற நவரத்தின கற்கள் இருந்தன.
அதை எடுத்துக்கொண்டு முதலாளியிடம் ஓடினான். முதலாளி இங்கே பாருங்கள், இங்கே பாருங்கள் என ஆச்சரியத்தில் மூழ்கிய படி படபடப்புடன் ஓடி முதலாளியிடம் காண்பித்தான்.
வியாபாரி அந்த பையை வாங்கிக் கொண்டு, அதில் இருந்த நவரத்தின கற்களை ஒவ்வொன்றாக எடுத்து பார்த்தார்.
அத்தனையும் விலை மதிப்பற்ற சுத்தமான ரத்தினங்கள். இதை உடனே ஒட்டகம் விற்ற வியாபாரியிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என புறப்படலானான்.
அந்த பணியாளனோ ஐயா இந்த நவரத்தின பை ஒட்டகத்தில் இருந்தது யாருக்கும் தெரியாது. இதை இறைவன் அளித்த பரிசாக எண்ணிக்கொண்டு நீங்களே வைத்துக்கொள்ளலாமே என வற்புறுத்தினான்.
ஆனால் வியாபாரியோ இல்லை நான் இதை ஒப்படைத்தே தீருவேன் என கிளம்பினான்.
தான் வாங்கிய ஒட்டகத்தின் சேணத்தை அவிழ்த்தபோது இந்த நவரத்தினங்கள் நிறைந்த பை அதிலிருந்தது என ஒட்டகத்தை விற்ற வியாபாரியிடம் கொடுத்தார். அவரும் நன்றியோடு வாங்கிக் கொண்டார்.
பொக்கிஷ பையை வாங்கிக் கொண்ட அவர், ஐயா உங்களின் நேர்மையைப் பாராட்டுகிறேன்.
உங்களுக்கு ஏதேனும் பரிசு அளிக்க விரும்புகிறேன். நவரத்தினப்பையிலிருந்து உங்களுக்கு விருப்பமான சிலவற்றை நீங்கள் எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என நீட்டினார்.
வேண்டாம் என சிரித்துக்கொண்டே சொன்ன அந்த வியாபாரி, நான் அந்த பொக்கிஷப்பை என் கைகளில் கிடைத்ததுமே இரண்டு விலை உயர்ந்த ரத்தினங்களை நான் எடுத்துக் கொண்டேன் என்றார்.
ஒட்டகத்தை விற்ற வியாபாரி அப்படியா, நான் எண்ணிப்பார்த்தேன், எந்த ரத்தினக்கல்லும் குறையவில்லையே,
சரியாக தானே உள்ளது என குழம்பினான்.
நான் எடுத்துக் கொண்ட இரண்டு ரத்தினங்கள் இது தான் என்றார்.
1. எனது நேர்மை.
2. எனது சுயமரியாதை என்றார்.
இரண்டு தெய்வங்கள்
ஒருவன் நேர்மையாகவும், சுயமரியாதையாகவும் வாழ்வது பெரிய விஷயமல்ல. ஆனால் தவறு செய்யக்கூடிய சூழலும், வாய்ப்பும் இருந்தும், தவறான செயலை செய்யாமல் நேர்மையாக வாழ வேண்டும் என்பது தான் என் குறிக்கோள்.
நாம் நேர்மையாக வாழ பழக சற்று கடினமாக இருக்கும். ஆனால் நேர்மையாக வாழ்ந்து அந்த வாழ்வை ருசி பார்த்துவிட்டால், நாம் எந்த சூழலிலும் நேர்மையை கடைப்பிடிக்கத் தவறமாட்டோம் என்றார். இந்த அற்புத குணங்கள் தான் இறைத்தன்மையைத் தரக்கூடியது.
இதைக் கேட்டவர் உலகில் மிகச்சிறந்தவரைக் கண்டதைப் போன்று பூரிப்படைந்து வணங்கினார்.
