தியாகத்தின் உண்மை அர்த்தம் – புத்தர் கதை
ஒரு நாள், புத்தர் ஒரு நகரத்தில் உபதேசம் செய்து கொண்டிருந்தார். அப்போது, ஒரு வறிய விதவை, தனது நான்கு வயது மகனுடன் அவரை அணுகினாள்.
அவள் புத்தரை வணங்கி, “அய்யா, என் மகன் தினமும் பசிக்கிறான். என்னிடம் உணவு கொடுக்க ஏதுமில்லை. நான் என்ன செய்யலாம்?” என்று கேட்டாள்.
புத்தர் மெதுவாக புன்னகைத்தார். அப்போது, அருகில் ஒரு செல்வர் நின்றிருந்தார். புத்தர் அவரைப் பார்த்து, “உங்களிடம் கொடுக்க சிறிது உணவு உள்ளதா?” என்று கேட்டார்.
அந்த செல்வர் உடனே “எனக்கே போதவில்லை, பிறருக்கு எப்படி கொடுக்க முடியும்?” என்று கூறினார்.
அதைப் கேட்டதும், அந்த விதவை தனது சிறிய உணவுப் பகுதியை புத்தருக்கு வழங்கினாள்.
புத்தர் மகிழ்ச்சியுடன் அதை வாங்கி, “உண்மையான தியாகம் என்பது, ஒருவர் தேவையில்லாததை கொடுப்பது அல்ல; அவரிடம் இருக்கும் சிறியதையே மகிழ்ச்சியுடன் பகிர்ந்து கொள்வதே!” என்று கூறினார்.
அதைப் பார்த்த செல்வர் வெட்கப்பட்டு, தன்னுடைய உணவையும் அந்த விதவைக்கும் மற்ற பசிக்கொண்டு தவிப்பவர்களுக்கும் பகிர்ந்து கொண்டார்.
கதை நெறி:
தியாகம் செய்யும் மனப்பான்மை உள்ளவர்களுக்கே உண்மையான ஆனந்தம் கிடைக்கும்.
